SPAM

Laatst schrok ik me haast lam,

mailbox stak vol met spam!

Wat kan een mens meemaken?

PC moest bijna braken!

Ik kan onderhand jongleren

met allerlei springveren!

Wat kunt u meer verwachten

voor zwoele hete nachten?

Viagra of Cialis

en daarna : Digitalis!

Wat over ’t slijk der Aarde?

De goudkoers stijgt m’n waarde!

Mocht dit u niet bevallen:

dieet om áf te vallen!

Uit China vreemde vruchten,

een set Parijse luchten?

Uit Rusland nog een vrouw?

en na de daad berouw!

Wat spam mij ook wil leren,

ik hoor niet bij de heren!

Met stip, hoog aan de top:

het nieuwste van HipHop!

Voor tijdverdrijf: koop Rolex!

en daarna weer wat oersex!

PC heeft laatst gegild:

dit heb ik niet gewild!

Behoed maar snel uw leven

voor al wat spam wil geven!

©Laurine Vandepitte

MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR!

VROLIJK KERSTMIS EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR 2024

JOYEUX NOËL ET BONNE ANNÉE 2024

FROHE WEIHNACHTEN UND EIN GLÜCKLICHES NEU JAHR 2024

HYVAA JOULUUA

Laurine Vandepitte

Het jaar is weer bijna om en ik mag wel zeggen dat het een heel druk jaar geweest is op alle gebied. Hopelijk was het ook voor u allen een leuk jaar, ondanks wat mindere dagen er tussendoor. Wij mogen nog altijd tevreden zijn en God danken voor al het goede wat Hij dagelijks voor ons doet.

Wat bezielt een mens om iemands foto ’s te stelen?

Het is mooi geweest met die torenhoge temperaturen. Bijna iedereen liep te klagen over de hitte. Ik hield mij lekker binnen en ging pas rond 17 uur buiten zitten breien. Op die manier was het goed uit te houden. Wat ik dan binnen zoal heb gedaan tijdens de hittegolven? Vooral foto ’s gezocht, van mijn zoon. Want, wat was er gebeurd? Ik ontdekte pas onlangs dat er vele van mijn foto ’s gestolen waren door een toenmalige ‘vriend’. Niet alleen foto ’s waar ikzelf opstond, maar tot overmaat van ramp dus ook vele kiekjes van mijn zoon! Hoe onmenselijk moet je maar even zijn om een moeder daarvan te beroven? Gelukkig was het eerste fotoboek nog compleet. Het tweede fotoboek bevatte alleen nog de foto ’s van Donny ’s Eerste Communie en het feest daarvan thuis. Van alle jaren tussen zijn elfde en 14e jaar was er niks meer te vinden. Drie vierden van een fotoboek keek mij dus leeg aan. Ik keek nog even in het eerste boek terug en ontdekte daarin, op de laatste bladzijde, een schoolfoto en nog wat kleine zwart-wit foto ‘s. Die heb ik er dan maar in geplaatst. Gelukkig had ik op een andere plaats nog wat tekeningen, die Donny ooit gemaakt had teruggevonden. Ook twee moederdagtekeningen met een gedichtje en een zelf geschreven verslagje van een Elfstedentocht(uit 1987?)lagen erbij. Hij heeft dat schrijven ook van mij, dacht ik toen ik het las. Van mij mocht hij er gerust een tien voor gekregen hebben, in plaats van die 7,5 !Ook een receptenlijstje van de koekjes, waar hij op zekere dag heel trots mee thuisgekomen was, vond ik terug. Wat was hij trots die dag, op zijn zelfgebakken koekjes! Ik moest er keer op keer van proeven. Wat was hij toen een blije jongen. Een levensgrote schoolfoto en een interview met Donny en twee vrienden, over een motorgebeuren heb ik gelukkig nog en enkele foto ’s van hem actief en wel met zijn motor op een of ander circuit. Wat een geluk dat ik die niet ingeplakt had, anders had ik ook die herinneringen niet meer gehad. Was het nog niet erg genoeg dat die rotzak mij van alles bestolen had, zoals: sieraden, view masters, een hele tas briefwisseling met dichters en ook een zelfportret door José van de Vijver en twee grote foto ’s van mijn oudste zus en haar man? Maar neen, ook nog foto ’s van mijn zoon. Ik hoop dat hij er vreselijk voor gestraft zal worden!

(c)Laurine Vandepitte

Tijd vliegt

Dag vrienden, wat vliegt de tijd toch snel! Net alsof elk jaar harder en harder passeert. Is dat bij jullie ook zo? Ik ben nog steeds heel druk aan het schrijven. Daarnaast schilder ik ook veel en doe ik nog steeds vrijwilligerswerk op alle gebied. Het word tijd dat ik weer eens wat van mijn nieuwe werk publiceer. Hier komt ie!

De bruine vaas zag er voor zijn leeftijd nog vief uit, toch was zijn eigenaar boos. Tijdens het afwassen had hij ineens een knerpend geluid gehoord. Was de vaas ineens stuk gegaan? Toch niet, constateerde hij. Hij schonk er heerlijke witte wijn in, zette er fluweelzachte magnolia’s in en ging er vanop een afstand van zitten genieten. Nooit gedacht dat een oude vaas zulk een fijne gevoelens kon opwekken!

Weet je hoe dit miniverhaaltje tot stand kwam?

Doordat ik tijdens een schrijfcursus uit veertien willekeurige woorden een verhaaltje moest fabriceren. Moet je ook eens proberen!

(c)Laurine Vandepitte

Het sneeuwt in maart!

Dag vrienden, vanmorgen wakker geworden met het bericht dat het sneeuwt in België en Nederland! Hoera!, zei mijn kinderzieltje. Ik ben al van kindsbeen af dol op sneeuw. De maagdelijke schoonheid van de witte vlokjes, die even de wereld een pasgeboren uiterlijk geven. De rust die er van uit gaat. Ok, natuurlijk komt er, als het vriest, ook gevaar om de hoed kijken. Het kan glad worden als de sneeuw op een bevroren ondergrond blijft liggen. Dat is helemaal niet leuk en ik ben er ook bang voor. Maar! Die eerste aanblik van pasgevallen sneeuw maakt mij altijd even weer heel jong. Helaas is de sneeuw ondertussen al weer overgegaan in regen. Niets aan te doen. Dan maar weer 70 zijn en vannamiddag naar de Bingo!

Dag vrienden,

Weerom een tijdje geleden dat ik hier nog geschreven heb. Ik was ziek, gelukkig geen corona, maar wel een hele zware griep. Zo belabberd had ik mij in jaren niet gevoeld! Hele zware hoofdpijn, ontzettend veel hoesten en niezen en zo moe als een hond, die net, zwaar beladen. een marathon gelopen heeft. Daar was maar een hulpmiddel tegen bestand: slapen en bijna niks eten. Ik verloor vier kilo in vier dagen. Gelukkig is het nu voorbij, alleen de vermoeidheid nog niet helemaal. Daarom doe ik nog steeds rustig aan.

Aan alle bezoekers en lezers:

VROLIJK KERSTFEEST EN EEN GELUKKIG NIEUWJAAR 2023!

MERRY CHRISTMAS AND A HAP[Y NEW YEAR 2023!

Laurine Vandepitte

Vrolijk Sinterklaasfeest!

Dag vrienden, de Nederlanders vierden gisteren al Sinterklaas. Wij, Belgen vieren dat vandaag. De Sint kan tenslotte niet overal tegelijk zijn hé! Ik ben benieuwd wat hij me dit jaar brengen zal: een goede gezondheid en veel geluk? Dat wens ik alle mensen op Aarde en dat er nergens oorlog of andere miserie zou zijn natuurlijk. Voor de bezoekers van de Koffiekelder in Breskens heeft hij vast heel wat lekkers meegebracht en ook voor mijn vrienden. Hopelijk lusten zij alles!

Hartelijke groet,

Laurine

3 November om 10 uur presentatie van 3 nieuwe bundels!

Vanochtend ging in schilderen in MFC “de Rotonde” , Prinses Irenestraat 10 in Schoondijke. Daar was net een vergadering bezig omtrent de nieuwste activiteiten van de Seniorensoos. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwste dichtbundel te presenteren aan het gezelschap. Zij hadden er wel oren naar en een dame bood mij zelfs aan om mooie stemmige muziek erbij te laten horen. Waarom stel je niet alle drie de bundels voor die je dit jaar uitgegeven hebt?, vroeg zij. Prachtig!, zei ik Dan is dit geregeld, antwoordden zij. Om tien uur in de voormiddag dan maar? OK! Dan breng ik: ‘Juust wa k wou’ mee, over de tuin van Jacobse. Hij schildert trouwens ook bij onze club. Natuurlijk zal ik: ‘De vrolijke avonturen van Poes Mientje’ ook meebrengen. Die Poes beleeft in heel Zeeuws-Vlaanderen en daarbuiten de mafste avonturen. Niet te vergeten rond Allerheiligen en Allerzielen natuurlijk ook: ‘Nog glimlach jij naar mij’. Dat is een bundel troostgedichten. Het belooft een afwisselende ochtend te worden met gedichten en verhalen voor iedereen. Van harte welkom!

Laurine Vandepitte

Nog glimlach jij naar mij

Zo heet mijn nieuwste dichtbundel die vanaf vandaag bij de Jumbo en Primera verkrijgbaar is. Er staan een honderdtal gedichten in en het kost 15,90. Het is ook verkrijgbaar bij Uitgeverij Novum, Bruna, Bol.com, Amazon en zo meer.

Ik schreef deze bundel tijdens het waken bij mijn stervende zus in het AZ te Brugge. Na vele jaren geleden te hebben aan Parkinson kreeg zij op het laatst te maken met Lewy Body Dementie.

Feitelijk had ik nooit eerder gewaakt bij een stervende. Dat was zowel een mooie als een moeilijke tijd. Toch overheerste het mooie, want wij kwamen nader tot elkaar. Het was ook een leerzame tijd. Ik schreef het boek als hulpmiddel voor andere mensen, want ik wou iedereen troosten die ook in zulke situatie belandt. Ook schreef ik het als een hommage aan de dokters en het personeel van AZ Brugge.

Ik hoop dat vele mensen er kracht uit zullen putten.

Laurine Vandepitte